Student & Ultimate Frisbee: een ondergewaardeerde sport?
Deelnemen aan het Wereldkampioenschap Ultimate Frisbee en hiervoor naar het buitenland reizen. Niet de meest traditionele sport, maar het zal je waarschijnlijk verbazen hoe intensief het is. Anne Minnaard (22) doet dit al bijna tien jaar lang fanatiek en ook nog eens op hoog niveau. ‘’Je kan het vergelijken met American Football en rugby.”
Tekst: Nadesty Landvreugd, Beeld: Nygel Libiee
ACTIEF LEVEN
Samen met vijf meiden woont de in Hoorn geboren Anne in het levendige Amsterdam Oost. Als studente journalistiek heeft ze het druk, maar niet te druk om haar passie voor sporten te volgen. Zo schaatst ze al bijna twee jaar één of twee keer per week, gaat ze naar de sportschool én frisbeet ze.
De onmogelijkheid om stil te zitten en het graag buiten zijn, is haar met de paplepel ingegoten. “Mijn ouders zijn mega zeilers, hierin hebben ze elkaar ook ontmoet. Samen hebben ze de wereld rondgevaren.” Anne geeft aan deels opgegroeid te zijn op de boot van haar vader waar ze elk weekend kwam.
Haar passie voor sport heeft de student vanuit zichzelf ontwikkeld, terwijl haar ouders nooit fanatieke sporters waren. Soms begrepen ze haar toewijding niet helemaal.
“Mijn ouders hebben nooit fanatiek gesport. Ze begrijpen het ook niet altijd. Mijn moeder zei vroeger altijd: ‘Moet je niet gewoon naar bed? Ga je weer naar de sportschool?’”
EEN NIEUWE SPORT
De meeste achtste groepers die kiezen voor een sport, gaan voor voetbal of hockey. Ook Anne begon hiermee. Jarenlang heeft ze fanatiek op paardrijden gezeten. Na een tijdje verlangde ze toch naar een teamsport. “Mijn ouders waren al vanaf mijn anderhalfde gescheiden. Mijn vader zeilde continu voor zijn beroep en mijn moeder wilde ‘s weekends weer terug naar Friesland.” Dit maakte voetbal praktisch onhandig, want de wedstrijden waar waar ze naartoe gebracht zou moeten worden waren in het weekend.
Anne moest dus met een ander idee komen. Haar moeder benoemde dat zij op jonge leeftijd weleens frisbee tournamenten heeft gespeeld. “Zo’n wedstrijd was maandelijks op een zondag. Eigenlijk ben ik toen uit praktische redenen met een vriendinnetje op frisbee gegaan.”
Van het één kwam het ander. Voordat ze het wist, rolde ze op haar dertiende door naar het Nederlands jeugdteam. “Ik was echt piepjong, de jongste uit het team.”
Anne legt uit dat ze toentertijd niet zozeer fantastisch was in de sport, maar er zeker potentie in haar zat. “Bij frisbee rol je makkelijker in het nationaal team dan bij een hockeyselectie, het is een kleinere sport. Maar het is niet zo dat je zomaar in het team komt en zeker niet op het niveau waarop ik nu speel.”
Zo traint Anne veel en is ze goed in wat ze doet. Het afgelopen seizoen heeft ze als eerste dame in het onder-24 mannenteam gespeeld tijdens het WK. “Dit gebeurde eerder nooit, maar ik dacht fuck it: ik probeer het.” En het is haar gelukt ook.
FRISBEE, FRSIBEE EN NOG MEER FRISBEE
Uiteindelijk is Anne de sport zo serieus gaan nemen dat de weekenden van haar moeder toch vol kwamen te zitten. Het trainen in het Nederlands team nam alleen maar toe, het versnelde na afloop van de middelbare school.
“Na een tijdje had ik elk weekend een wedstrijd, het hele weekend door. Toen het seizoen begon, vertrok ik zelfs één of twee keer per maand naar het buitenland. Op mijn zestiende ging ik voor het eerst met het clubteam naar Amerika en Canada voor het WK Clubs voor volwassenen. Hier speelde ik de openingswedstrijd van het WK tegen volwassenen in een stadion met duizenden mensen.”
Op dit moment is Anna actief in zowel een professioneel clubteam als het nationaal Nederlands team, wat ze vergelijkt met de dynamiek tussen Ajax en het Nederlands elftal. Het clubteam vormt een verzameling van de beste spelers in Nederland, waar ze al een decennium lang mee op het veld staat. “Het Nederlands team ziet er net wat anders uit, dit is vaak een vrouwen of mannen team.” Bij mij is het gemixt. Binnen dit team heb ik het nu wat rustiger, omdat we net zijn begonnen met de selecties voor het komende seizoen in april.”
VOOROORDELEN
Wanneer men erachter komt welke sport Anne beoefent, krijgt ze vrijwel altijd dezelfde reactie. “De meeste mensen vragen zich af of het wel een sport is. Soms vragen ze zelfs of ik met mijn hond frisbee op het strand, maar dat is gewoon echt niet zo”, benadrukt ze. “Wanneer ik uitleg wat het is, vinden sommigen het wel gaaf, maar meestal weten ze niet wat de sport echt inhoudt.”
Anne begrijpt de vooroordelen van mensen. Als je de sport nooit hebt gezien of gedaan, dan weet je ook niet hoe het in zijn werk gaat. “Toch raakt mijn motivatie om het constant weer uit te leggen een beetje op. Meestal zeg ik gewoon: het lijkt op rugby en het is een teamsport, joehoe!”
Het moment dat ze een video laat zien en het visueel duidelijk wordt wat er allemaal bij komt kijken, veranderen de reacties. “Dan denken mensen meteen: ‘Huh? Dit? Wat? Dat had ik niet verwacht!’ Maar ik moet zeggen, zelf had ik ook iets heel anders van de sport verwacht toen ik begon.”
De vooroordelen blijken toch minder waar te zijn. “We trainen super hard en serieus. Het kost veel tijd om goed te worden.”
Daarbij is het de bedoeling dat je naast de sport zelf je conditie op orde krijgt en doet aan fitness. “Je begint met veel krachttraining, bouwt dat langzaam af en gaat dan meer conditietraining doen. Zo zitten de schema’s in elkaar.”
BEKENDHEID
Ultimate Frisbee is niet de meest besproken sport. Als gevolg hiervan zijn er weinig sponsors die er in investeren en moeten de sporters in Nederland alles uit eigen zak halen. “De reiskosten voor de toernooien in het buitenland, verblijf en bijvoorbeeld eten. Het is veel geld en dit veroorzaakt veel stress, want je kan niet zomaar zeggen dat je een EK overslaat.”
Voor nu hoopt Anne dat de sport meer bekendheid krijgt. Volgens haar is dit meer dan terecht, gezien de intense fysieke inzet en het strategisch denken dat ervoor nodig is. “Mensen duiken, maken acties en springen. Het is een vermoeiende, atletische en spectaculaire sport waarbij inzicht erg belangrijk is. Het is écht interessant om naar te kijken.”
GAME RULES (namens Anne):
“Het spel lijkt op rugby en American Football. Je hebt een vak, een veld en een vak. Het doel is om binnen een potje van 90 minuten 15 punten te scoren. Je speelt in twee teams, bestaand uit 22-25 mensen, zeven tegen zeven begint in één van de vakken. Door met elkaar over te spelen, moet je de frisbee uiteindelijk vangen in het ander vak. Om de beurt valt het ene team aan en verdedigt het andere, hierin wordt gewisseld zodra er een punt is gescoord. Het spel verloopt erg snel en er komt veel rennen en discipline bij kijken, omdat je de frisbee maar tien seconden mag vasthouden.”