De Mens Achter… Jeremy Falger

CMD-docent Jeremy Falger (34) had nooit gedacht écht voor de klas te staan. Inmiddels doet hij dat al twee jaar op de Hogeschool Utrecht, met onwijs veel plezier. En hoe langer we praten, hoe meer passies hij blijkt te hebben.

Tekst: Sanne Bakker, Beeld: Nygel Libiee

Op een grauwe lentemiddag spreken Jeremy en ik elkaar via Teams. We zitten beiden in een wit werkhok en de WiFi heeft het zwaar. Absoluut niet de ideale setting, maar dat mag de pret echter niet drukken. Het wordt een gezellig gesprek. Jeremy vertelt dat hij over een paar dagen naar Zuid-Limburg gaat, waar zijn vader woont. “Even terug naar mijn roots. Lekker wandelen, oude vrienden zien… Zodra ik daar de trein uitstap en de heuvels zie, voel ik altijd direct de stress van mijn schouders af vallen.”

Als kind was Jeremy altijd bezig met dingen ontwerpen. “Ik maakte als klein jochie het liefst bordspelletjes, met handgetekende borden en papieren poppetjes. Het waren de beste spelletjes ooit, vond ik, en ik stuurde ze zelfs vol goede moed op naar allerlei uitgevers.” Op de vraag of hij daarmee succes boekte, antwoordt Jeremy: “Nee, natuurlijk niet. Maar ik bleef het hartstikke leuk vinden.”

SAAI? ZEKER NIET

Zeven jaar geleden richtte de energieke, toen twintiger een gamebedrijf op met een aantal vrienden. “Onwijs leuk en leerzaam”, noemt hij die periode. “We hebben een hoop mooie dingen gemaakt. We maakten bijvoorbeeld een spel voor derdejaars Geneeskundestudenten van het UMC en bedrijven.” Het spel waar hij het meest trots op is, heet Untamed: Feral Factions, waarin dieren samen strijden om een gezamenlijke vijand neer te halen. “Met dat spel stonden we op een dagenlange spelletjesbeurs. Super spannend, maar de bezoekers reageerden zó goed! Het mooiste compliment dat we kregen was dat sommigen na vier dagen weer langs onze stand kwamen en zeiden: ‘Jullie spel is écht het leukst!’”

Toch was het twee jaar geleden weer tijd voor wat anders, want “zo zit ik in elkaar; ik vind alles interessant.” Ditmaal: het onderwijs, al had hij nooit écht gedacht voor de klas te belanden. “Ik heb tijdens mijn Bachelor Geschiedenis wel een minor Educatie gevolgd, maar dat kan je niet echt lesgeven noemen… Wel vond ik het erg leuk om de stagiaires van ons gamebedrijf te begeleiden, want ik vond het zo mooi om te zien hoe zij groeiden in die paar maanden. Daardoor is mijn interesse in lesgeven toch aangewakkerd.”

Inmiddels werkt Jeremy twee jaar op de HU. En saai? Dat is het zeker niet. “Het vak CMD is ontzettend breed en daarmee ook heel leuk”, vertelt hij trots. “Iedereen kan zijn interesses hier kwijt, of je nou animatiefilmpjes wilt maken of logo’s wilt ontwerpen. Ik vind het nog steeds geweldig om te zien hoe studenten zich hier ontwikkelen en lekker enthousiast met nieuwe projecten aan de slag gaan.”

PLAATJES DRAAIEN

Als student hield Jeremy ook erg van projecten. “Ik was lid van ESN; het Erasmus Student Network, dat – nog steeds – bestaat uit duizenden internationale studenten. Met een groep ging ik op een dag op excursie naar een bos in België – lekker vaag – en daar vonden we een hele grote schuur; een soort loods. We dachten meteen: ‘Wow, hoe vet zou het zijn om hier een feest te organiseren?’ Anderhalf jaar later ging ik met een clubje terug en we organiseerden in drie dagen een festival voor vier- of vijfhonderd internationale studenten! Er speelden bands, dj’s… Ik heb zelf ook twee uurtjes gedraaid.”

Ja, je leest het goed: dj’en is óók nog eens een talent van Jeremy. Je kan hem tegenwoordig een paar keer per maand aantreffen in clubs in Utrecht. “Ik houd van alle soorten muziek – ik heb vroeger zelfs basgitaar in een rammelend punkbandje gespeeld – maar ik draai vooral disco en house, met ook een beetje techno erin”, vertelt hij verder. “De eerste keer dat ik écht werd geïnspireerd door muziek, was toen ik de film Berlin Calling keek. Daarin zie je de Berlijnse techno-scene en hoorde je die minimalistische sound. Ik vond het zó vet dat ik het ook wilde draaien.” 

Jeremy’s meest memorabele draaiklus speelde zich af in Tivoli. “De hele zaal was vol! Ik vond het superspannend, want als dj wil je natuurlijk dat iedereen lekker los gaat. Toen dat gebeurde, ontstond er een hele mooie connectie tussen mij en het publiek. Dat zal ik nooit meer vergeten.”

VOOR DE LIEFDE

Nu Jeremy 34 is, is hij minder met dj’en bezig. “Ik ben oud, moet vroeg naar bed”, zegt hij grappend. “Maar sowieso zijn de plaatjes draaien een paar jaar lang wat sporadisch geweest.” 

De reden: een draaitafel past niet zo makkelijk in een koffer. “Ik heb een aantal jaar in Helsinki, Finland gewoond”, onthult Jeremy grijzend. “Drie keer in totaal. De eerste keer was tijdens mijn Bachelor. Een vriend en ik wilden toen voor een half jaartje ‘gewoon ergens’ heen. Blind wezen we een land aan op de kaart van Europa en nou ja… dat werd Finland! Ik leerde daar een meisje kennen, dus toen ik klaar was met mijn Bachelor vertrok ik opnieuw. Dit keer voor anderhalf jaar.” Ja, ook dat lees je goed: onze Jeremy is voor de liefde naar Finland verhuisd. 

Helaas hield deze liefde geen stand. Toch sprong hij opnieuw het vliegtuig in toen hij na zijn Master een baan in Helsinki kreeg aangeboden. Daar mocht hij een Serious Game Project aan de universiteit leiden.

Als ik hem vraag waarom Finland zó fijn is dat hij er drie keer naartoe is verhuisd, antwoordt hij direct: “De natuur! Je kan daar twaalf uur lang rijden en bijna alleen maar bos en meren tegenkomen. Al die Finnen hebben een klein vakantiehuisje aan een meer, zonder stroom, maar met een sauna. Dat is heerlijk; de hele dag een beetje hout hakken, lekker sauna-en en daarna zwemmen in het meer. Met niemand om je heen! Weet je… Het is misschien wel nóg relaxter dan Limburg…”

Jeremy’s favorieten

Nummers

• Show Me Love – Robin S.
• Music Sounds Better With You – Stardust

Artiesten

• Chaos in the CBD
• Saison
• PIV 
• Jesse Jacobs