Student & Trending Topic

Na zijn deelname aan tv-programma First Dates is Roland Janssen (26, Journalistiek) een veelbesproken onderwerp (op de Heidelberglaan). Online krijgt hij te maken met een flinke lading kritiek en in het OV wordt hij ongevraagd op de foto gezet. Heel Nederland lijkt een mening te hebben en dat is géén positieve. Wie schuilt er achter het prominente pak dat dagelijks ons schoolgebouw binnenwandelt? 

ARROGANTE ZAK

Begin oktober keek Nederland massaal naar de aflevering van First Dates waarin de aan de School voor Journalistiek studerende Roland een, zacht uitgedrukt, nogal ongemakkelijke date beging. Zijn date peuterde nog net niet uit haar neus van verveling terwijl Roland maar doorratelde over zijn journalistentips- en tricks. “Ik kom in de uitzending echt over als een arrogante zak die alleen maar over zichzelf kan praten”, constateert de journalistiekstudent lachend  in een pittoreske koffiezaak, waarna hij een slok van zijn bakkie pleur neemt. Daar was heel Nederland het mee eens, bleek uit de Twitterstorm die volgde op Roland zijn televisiedebuut. “Ik ben echt afgebrand van hier tot Tokio. Eigenlijk kan ik daar best om lachen. Dan zijn er mensen die je uiterlijk belachelijk maken terwijl ze zelf bijvoorbeeld een profielfoto van de Nederlandse vlag hebben.” Na een kort moment van nadenken bekent de twintiger toch wat kleur. “Ergens is het natuurlijk niet leuk dat je zulke dingen over jezelf te lezen krijgt. Hebben anderen dan echt dít beeld van mij?” Gelukkig zat het BNNVARA zelf ook een beetje dwars, een dag na de uitzending kreeg Roland namelijk een belletje van de redactie. “Ze boden hun excuses aan en vertelden dat dit helemaal niet de bedoeling was. Ik heb zelf geen spijt van mijn deelname, het is televisie en je weet dat dingen uit de context getrokken kunnen worden. Ik heb alleen spijt van het feit dat ik de rekening heb betaald!”

KRISTALLEN OORBELLEN

We mogen Roland nu dan wel dagelijks keurig in pak met een peukie in zijn rechterhand, over het binnenplein zien wandelen, een decennium geleden liep hij er nog heel anders bij. “Tien jaar geleden was ik zo’n ander persoon! Ik droeg van die New Era caps, had kristallen oorbelletjes in, een spijkerbroek die het liefst zo laag mogelijk hing, zilveren kettinkje om mijn nek… echt een straatrat.” Roland begint te schaterlachen. Dan slaat hij over op een serieuzere toon. “Ik was heel erg zoekende. Wist totaal niet wie ik was. Voetballen was altijd een groot onderdeel van mijn leven, op het moment dat ik een zware kuitblessure kreeg lag alles overhoop. Toen begon ik na te denken: ‘wie ben ik nou eigenlijk?’ Ik denk dat ik dat nu wel gevonden heb.” Op de vraag wie dat dan is, reageert de journalist gevat. “Een elitaire klootzak!” Hij lacht. “Zonder grappen, ik zie mijzelf wel enigszins als elitair. Dat komt met name door mijn levensstijl. Ik stem voor de VVD, zit niet verlegen om geld en houd van een luxe levensstijl. Een fles wijn koop ik niet zomaar in de supermarkt.” Tegelijkertijd probeert de twintiger wel bescheiden te blijven. “Ik vind mezelf goed in wat ik doe, maar ik moet nog heel veel leren. Ik ben dan ook nog totaal niet op het punt waar ik wil zijn.” 

MUURTJE

Achter iedereen zit wel een verhaal, een dieper laagje. Zo ook bij Roland, ook al doet hij soms overkomen alsof dat niet zo is. “Ik heb er een handje van om een muur op te trekken. Daarachter zit de persoon die het dichtst bij me staat, maar die laat ik eigenlijk niet graag zien. Ik heb de gewoonte om mensen van me af te stoten, juist door een bepaalde versie van mezelf neer te zetten. Dat probeer ik af te leren.” Roland heeft in zijn leven geleerd wat verlies is en dat herinnert hij zich maar al te goed. “Ik leef in een constante angst om mensen te verliezen, daarom houd ik ze graag op afstand. Het is lastig om daar vanaf te komen, het is toch een stuk karakter dat je ineens verandert. Ik probeer tegenwoordig heel eerlijk en open te zijn.” Dat het leven niet altijd mee zit, daar is Roland zich dan ook maar al te bewust van. “Dat hoort erbij!”, begint de journalist positief. “Dat mág er ook zijn en daar moet over gepraat worden. Er is een plaats en tijd voor alles. Ik ben een dromer, maar houd het wel graag realistisch. Van iedere situatie in je leven leer je weer. Daar kun je iets uit halen waar je van groeit als mens, als persoon.” Als Roland iets moet opnoemen wat weinig mensen van hem weten, benoemt hij dat hij een groots denker is. “Dan zit ik in een stoel met een glas whisky en denk ik na over het leven. Over de waan van de dag. Ik filosofeer best veel, denk na over waarom mensen doen wat ze doen. Soms overdenk ik dingen ook.” Roland wil zich de komende jaren graag richten op het opbouwen van betekenisvolle relaties. “Meer dat muurtje laten vallen zeg maar! Oh, en ik wil eindelijk eens dat boek afschrijven”, sluit hij lachend af met een knipoog.

Tekst: Lisa Kroesen, Beeld: Geke Bosch