Movie Memories: Niels Kraaijenhof

Niels Kraaijenhof (20) valt niet in de categorie ‘typische’ filmliefhebber. Voor de uit-Amstelveen-afkomstige eerstejaars CMD’er was naar de film gaan altijd de kans om even te ontsnappen naar een andere, magische wereld. Hij ontwikkelde zelfs zoveel liefde voor zijn ontsnappingen dat hij besloot een korte filmopleiding in zijn tussenjaar te doen. “Een film mag wel een beetje controversieel zijn en een spanningsboog hebben. Anders is er niks aan.”

Bij de vraag hoe de CMD’er dan in vredesnaam op deze opleiding beland is, moet hij even denken. “Ik vond de filmopleiding Open Studio erg leuk om te doen, maar ik wilde voor een vervolgopleiding toch naar wat breders toe. Ik heb me tijdens m’n tussenjaar blind ingeschreven voor de filmopleiding: een vriend van de middelbare school had dezelfde smaak in films en had zich hiervoor ingeschreven. Hij haalde me over hetzelfde te doen.” Hij lacht. “Ik heb geluk gehad dat ik het uiteindelijk zo leuk vond. Ik moet eerlijk bekennen dat ik nu hetzelfde heb gedaan door voor CMD te kiezen: ik had me er vooraf niet heel erg in verdiept. Maar dat heeft tot nu toe altijd goed uitgepakt. We gaan het zien, misschien wil ik na het halen van mijn propedeuse wel Culturele Antropologie doen.” 

Niels ontdekte zijn liefde voor beeld al op jonge leeftijd. “Ik merkte al snel dat ik op een andere manier naar films keek dan mijn ouders dat deden. Ik was niet zo gegrepen door blockbusters als zij dat waren. Ik heb ooit per ongeluk een film over vrouwen in de Tweede Wereldoorlog ontzettend voor mijn moeder verpest: door de manier waarop ze de serie hadden gemonteerd en beeld hadden geschoten wist ik eigenlijk al wat er ging gebeuren. Zo slecht en voorspelbaar. En dat stond dan op Netflix! Mijn moeder was verbouwereerd en snapte er niks van. ‘Hoe weet je dat nou? Je hebt dit toch nog nooit gezien?’ vroeg ze geregeld.”

INTERSTELLAR
Welke film dan wel goed in elkaar zit? “Interstellar. Die film is de definitie van een must-see. Ongelofelijk underrated. Christopher Nolan is een genie als je kijkt naar hoe die film in elkaar is gezet. Het is bijna een 4D puzzel. Hij doet het onmogelijke door sommige scenario’s moeiteloos te vertalen naar beeld en geluid. Hij sleept de kijker echt een emotionele achtbaan in.” 

Als je zó door het verhaal prikt, vind ik er niks aan.”

ANNIHILATION
Het wordt al snel duidelijk dat Niels het liefst gaat voor het onvoorspelbare. “Een film mag wel een beetje controversieel zijn en een spanningsboog hebben. Anders is er niks aan. Ik hou van het genre sciencefiction, maar men denkt dan al snel aan de slechtere films. Als ik nog één keer iemand enthousiast: ‘Oh, zoals Minority Report?’ hoor zeggen…” Wanneer we de film Alien opperen, zucht Niels ook. “Ik heb ‘m gezien natuurlijk, maar hij pakte me niet. Een goed verhaal is essentieel. Je kan mooie shots, scènes en acteurs hebben, maar als je zo door ’t verhaal prikt dan vind ik er niks aan. Het moet verrassen.” Welke sciencefiction film dan wel in die categorie valt? “Annihilation. Ik heb het boek gelezen en had geen idee hoe dat werkelijk naar beeld zou worden vertaald. Uiteindelijk vond ik de film een stuk sprekender dan het boek.” 

THE HUNGER GAMES
Interstellar, Annihilation… Wanneer we opmerken dat Niels niet bepaald voor de typische feel-good films gaat, moet hij lachen. “Ja, dat klopt wel. Een film moet wat meer diepte hebben. Met blockbusters heb ik weinig, die zijn er letterlijk op gemaakt om de kijker een goed gevoel te geven. Daardoor wordt de hele formule in zo’n film ook vrij voorspelbaar. Maar er zijn ook genoeg blockbusters die ik wel leuk vind hoor! Ik vind bijvoorbeeld Blade Runner echt geweldig. En The Hunger Games. Ik en een vriend zijn verschillende keren met roze koeken en M&M’s naar de Pathé Arena geweest om die films te zien. Dat hele Young Adult genre kwam opeens op. Het hele concept was nieuw. Een arena waar kinderen elkaar uitmoorden, hoe kom je erop?” 

HAIL CAESAR
Is er dan geen één vrolijke film die Niels wel kan tolereren? “Oh, er zijn genoeg vrolijkere dingen die ik wel kan kijken hoor. Het is niet één en al duisternis. Hail Caesar van de Coen Brothers bijvoorbeeld. Ik weet nu al dat ik ‘m nog een keer ga kijken. Toen ik ‘m voor de eerste keer keek, snapte ik er helemaal niks van. Ik vond ‘m vreselijk. Toen stond hij een plots een tijdje geleden op Netflix en heb ik hem, argwanend, toch weer aangezet. Plotseling viel alles op z’n plek en kon ik ‘m waarderen. Je moet die film eigenlijk twee keer zien.”

THE JUNGLE BOOK
We vragen ons plots af of Niels op jongere leeftijd dan ook alleen maar van die donkere films keek. “Nee, niet alleen maar. Mijn favoriete kinderfilm was sowieso The Jungle Book. Ik kreeg als kind vaak oorontstekingen en mocht dan bij m’n ouders in bed liggen. Dan keek ik vaak naar die Disney film, het was de perfecte afleiding. Ik werd er nooit gek van, mijn ouders op den duur waarschijnlijk wel. Die live-action remake? Laten we het daar maar niet over hebben.” 

THE GREAT GATSBY
Het valt ons op dat Niels nog geen één romantische film heeft genoemd. Moet zijn vriendin tijdens een Netflix ’n Chill avond het dan ook maar doen met wat duistere sciencefiction? “Er is één wat sappigere film die ik wel vet vind: The Great Gatsby. Die rare relatie die Daisy met haar neef heeft, vind ik wel interessant. Daarnaast zit de rest van het verhaal ook geweldig in elkaar en zijn de shots heel mooi. Ja, mijn vriendin moet mijn filmliefde wel slikken! Ik zet een film niet zo snel af. Hoogstens op pauze.” 

Tekst: Anouk Bowman, Beeld: Geke Bosch