Het huisdier van Lars Veenstra
De zon schijnt, de vogels kwetteren, en we bevinden ons op de eerste prachtige zomerdag van het jaar in het groene Zeist, op de Warande. Daar woont Lars Veenstra (21), eerstejaars Journalistiek met wel negen (!) andere huisgenoten en influencer kat Odin (14).
Wanneer we vragen waarom Odin een ‘influencer’ wordt genoemd, lacht Lars. “Hij heeft zijn eigen Instagram account (@oodsventures) en wordt altijd heel nieuwsgierig als iemand een foto maakt. Je kunt ’t beste een plaatje van ‘m schieten terwijl hij het niet ziet. En heeft in de krant gestaan. Welke krant? De Telegraaf.” Dat is inderdaad wel een coole influencer kat.
Hoe Odin precies bij Lars en zijn andere huisgenoten is beland, is geen simpel verhaal. Het begon volgens huisgenoot Leroy (die hier al zeven jaar woont en Odin officieel het langste kent) bij een huisvergadering, lang geleden. Er werd besloten dat het wel leuk zou zijn om een huiskat te nemen. “Maar,” voegt Leroy toe, “Er zijn wel strenge afspraken
gemaakt over Odin.” Zo moet er altijd één huisgenoot eindverantwoordelijke zijn – mocht er ooit plotseling brand ontstaan dan tilt die persoon ‘m naar buiten – en zorgt die zogenaamde ‘officiële’ eigenaar ook dat ‘officiële’ afspraken nagekomen worden, zoals naar de dierenarts gaan.
Dat betekent niet dat die persoon alles hoeft te doen. Lars: “Hij kost natuurlijk wel aardig wat geld per jaar. Dat betalen we wel gezamenlijk van de huisrekening.” Of die rekeningen dan duur zijn? Huisgenoot Evelien vindt het wel meevallen. “Hij kostte vorig jaar zo’n 700 euro. Ja, dat is wel veel geld. Maar op zich is het ook niet zo vreemd: zijn medicijn kost 90 euro. Daar doet hij zo’n vier maanden mee, en dan is het weer op.” We snappen natuurlijk dat pussycat Odin oud is, maar medicijn? “Hij is ooit aangereden en ooit ergens vanaf gevallen. Dus hij heeft al het één en ander meegemaakt. Maar dat soort heftige dingen en bijbehorende kosten, daar wordt eerst over vergaderd.”
Dat de 14-jarige Odin al het langste van iedereen in het huis woont (katlief is veertien jaar geleden uit het asiel gehaald) moge duidelijk zijn. Lars, Evelien en Leroy lopen het gehele huis door, op zoek naar de harige viervoeter. Odin weet zich goed te verstoppen. Wanneer we vragen wát voor soort kat we eigenlijk zoeken, moet Evelien lachen. “Odin is gewoon een vuilnisbakje. Een typisch huis-tuin-keuken modelletje.”
Maar gewoon, dat is Odin zeker niet. Zo drinkt hij graag havermelk, eet hij graag paprika en broccoli. Voor wie denkt te maken te hebben met een veganistische kat, think again: Odin verslindt ook graag een stukje kip op z’n tijd. Sterker nog, zegt Evelien: “Kip, paprika en aspergeschillen vind ‘ie allemaal even lekker.” Als klap op de vuurpijl blijkt de kat ook graag pootjes te geven. In ruil voor een kattensnoepje, natuurlijk. Lars doet het graag even voor. “Odin, kom eens.” En warempel: het pootje gaat omhoog.
Een poeslieve poes (excuse the pun) dat is Odin zeker niet: hij houdt ook zeker wel van wat kattekwaad op z’n tijd. Zo zit er zelfs een kinderslot op z’n kastje met voer. Leroy voegt toe: “We hebben ooit geprobeerd het voer te verplaatsen naar de bezemkast, in de hoop dat hij er niet meer van ging snoepen. Maar zelfs dat hielp niet: hij is in de zak gekropen en heeft een koningsmaal genuttigd.” Wat een duivel.