U-spot Dion Balfoort
De stad met zijn talloze steegjes, grachten en bruggen, hij kent ze allemaal. De afgelopen jaren hield hij zich bezig met het bestuur van studievereniging LeF en faculteitskroeg Hide Out, afijn Dion Balfoort (23). Geboren onder de rook van Zeist, heeft deze zesdejaars student de stad en zijn studentenleven door en door leren kennen. Vandaag neemt hij ons op sleeptouw, voor een tour langs zijn favoriete plekken in de Domstad.
Tekst: Chiel Bareman, beeld: Geke Bosch
Bier en bijbel
Deze tocht begint bij Olivier, een café dat pittoresk aandoet. Dat zich achter de bescheiden gevel een gigantische kroeg bevindt, weet je alleen als je er een keer een bezoek aan hebt gebracht. “Ze hebben hier dus 300 verschillende bieren, die regelmatig wisselen. Ieder bezoek drink ik iets dat ik nog niet ken.” Dat zijn een hoop verschillende bieren, als je bedenkt dat de student als kind al geregeld mee werd genomen door zijn ouders. Dion wijst ons op het feit dat het om een schuilkerk gaat. “Daar zijn er maar een paar van in Nederland en dat je die plekken zo in stand kunt houden, dat is cool en vooral heel uniek!” Een groot deel van de oorspronkelijke inrichting is intact gebleven, zo staat er een imposant orgel en wordt de ruimte gevuld door het licht dat door de hoge kerkramen naar beneden valt. Dat de zaak al geruime tijd dicht is door de horecasluiting wekt sentiment op bij Dion: “Door de grote gewelven galmt het hierbinnen gigantisch, helemaal wanneer de hele tent gevuld is. Je kunt elkaar dan onmogelijk verstaan en een fatsoenlijk gesprek is uitgesloten. Dat heeft juist zijn charmes, ik mis het onverstaanbaar lullen ontzettend.” We vervolgen onze tocht terwijl Dion nog een keer over zijn schouder kijkt en zijn geliefde café de laatste eer bewijst.
Baken van rust
Na een kleine wandeling treffen we, midden in het centrum en rechtstreeks aan de Oudegracht, een schommel aan. Dat was in ieder geval het idee, nu treffen we alleen het touw aan waarmee hij normaal gesproken wordt opgehangen. Dat is een unicum volgens Dion: “Ik heb nog nooit meegemaakt dat hij er niet hing. Het zal wel iets te maken hebben met de kou.” Een gure wind steekt op terwijl Dion de omgeving waarneemt. Zomers haalt hij graag een jointje bij de nabijgelegen coffeeshop om deze hier aan het water op te roken. Tal van vrienden hebben op zijn uitnodiging deze oase van rust mogen ontdekken. “Uitgezonderd van een aantal langsvarende mensen zie je hier niemand en tussen twee en drie zit je gegarandeerd in de zon. Ik kan het weten, ik kom hier al sinds ik op de middelbare school zit. Ik heb geen idee van wie de schommel is, maar hij is ook een beetje van mij.” Noemenswaardig feitje, het betreft een model dat plaats biedt voor maar liefst 3 personen. Terwijl we via de trap weer omhoog lopen houdt Dion halt: “Ik wil nog wel even duidelijk zijn, dit is mijn schommel en daar blijft iedereen vanaf.”
Vrijheid, anarchie, festival
Last but not least neemt de 23-jarige student ons mee naar de IBB, volgens hem, de mooiste plek ter wereld. Dion groeide op in Zeist en omdat dit eigenlijk al op fietsafstand van Utrecht is, stelde hij hoge eisen aan een studentenkamer in de stad. Toen hij hoorde van het complex op de Ina Boudier-Bakkerlaan was hij direct verkocht: “Hier wonen alleen maar gezellige, ondernemende mensen die van een feestje houden. In het najaar wanneer de eerste zonnestralen vallen stromen de studentenhuizen leeg en komt iedereen met opblaasbadjes naar buiten. Partytenten worden opgezet en op geïmproviseerde tafels van bierkratten worden complete dj-sets uitgestald. Wanneer de kou inslaat, wordt er massaal hout verzameld. Gezamenlijk maken we dan een kampvuur, er is geen andere plek waar dat gedoogd wordt. Tijdens de pandemie is het hier een stuk kalmer, maar ik ben het wonen met vijftien huisgenoten des te meer gaan waarderen. Dit is mijn café Olivier tijdens corona.” Al die gezelligheid eist natuurlijk wel zijn tol: “Iedereen die hier woont haalt gemiddeld minder studiepunten. Dat ik zesdejaars ben is volledig te wijten aan de IBB.”